✍نامه ای به خودم
نامه ی پنجم ( تردمیل "لذت")
👤سید سروش سیدی فرد

ما در دنیای مدرن سوار یک تردمیل غول پیکر لذتیم که در آن می دویم و می دویم و انگار هرگز نمی رسیم . مارک منسن می نویسد در دنیای مدرن اگر ما ۵ دقیقه احساس بدی داشته باشیم ، احساس مزخرفی داشته باشیم، با ۳۵۰ عکس از افراد کاملا خوشحال ، با زندگی های کوفتی شگفت انگیز بمباران میشویم و غیر ممکن است بعد احساس نکنیم که یک جای مهمی از کارمان می لنگد... ولی من می خواهم بگویم یک جایی از جهان می لنگد... اجتناب از رنج خودش نوعی رنج است... انکار شکست خودش نوعی شکست است و انکار آسیب پذیری و نواقص انسان نوعی انسانیت زدایی از انسان است... ناقص بودن ضعف انسان ها نیست، واقعیت ما انسان هاست... شبکه ی اجتماعی مزخرفی چون اینستاگرام و فیسبوک طوری ساخته شده که مردم دائم تاسف و حسرت بخورند و در طول زمان حس بدی بهشان دست دهد تا دچار افسردگی شوند... اگر اعتماد به نفس تان را خیلی دوست دارید ، پس اصلا درگیر اینستاگرام و ... نشوید.

۳۱ امرداد ۱۴۰۰