آنچه که موجب سعادت می شود رضایت است نه موفقیت. زیرا که موفقیت با معیار های اجتماعی، مقایسه و رقابت و تأیید دیگران ادراک می شود در حالیکه رضایت با قلب و جان و روح احساس می شود.

موفقیت نتیجه ی قرار گیری انسان در موقعیت های خاصی از چیدمان اجتماعی است در حالیکه رضایت نتیجه ی آن است که آدمی "درون خویش" قرار یابد.

موفقیت نتیجه ی ارتباط با بخشی از زندگی و

رضایت نتیجه ی رابطه با کلیت هستی است.

یکی از دلایل رنج آدمی در هستی، جستجوی موفقیت به جای رضایت است.

سید سروش سیدی فرد