اختلال بیش فعالی و کمبود توجه

👈اختلال بیش فعالی و کمبود توجه و روش درمان آن

کودکان مبتلا به ADHD بیش‌فعالی را همراه با کمبود یا نقص در توجه توامان دارد که نقص توجه نیز در چند حیطه متعدد قابل مشاهده است. یک نوع از نقص توجه در عدم توانایی توجه مداوم و مستمر به یک موضوع است. آنان تنها چند دقیقه می‌توانند در یک‌جا نشسته و تکالیف‌شان را انجام دهند و پس از چند دقیقه، باز بی‌توجه به فریاد و تهدید‌های شما شروع به بازیگوشی می‌کنند و تلاش شما برای نشاندن‌ آنها برای انجام تکالیف به جایی ختم نمی‌شود و باز بعد از چند دقیقه، بی‌توجهی قابل مشاهده است.

روش درمانADHD

نوروفیدبک چیست ؟

در نوروفیدبک سنسورهایی كه الكترودنامیده میشوند بر روی پوست سر بیمار قرار میگیرند. این سنسورها فعالیت الکتریکی مغز فرد را ثبت و در غالب امواج مغزی (در اغلب موارد به شکل شبیهسازی شده در قالب یک بازی کامپیوتری یا فیلم ویدئویی) به او نشان میدهند. در این حالت پخش فیلم یا هدایت بازی کامپیوتری بدون استفاده از دست و تنها با امواج مغزی شخص انجام میشود.

نوروفیدبک در واقع یک فرایند آموزشی است که در آن مغز خودتنظیمی را فرا میگیرد. در طول آموزش، فعالیت مغز توسط اداره هشیار و ناهشیار توجه كنترل میشود. یادگیری هشیارانه زمانی اتفاق میافتد كه فرد در مییابد كه چطور سیگنال فیدبك به توجه و وضعیت ذهنی او ارتباط پیدا میكند.

مزیتهای درمان تكنولوژیک نسبت به دارو درمانی :

1. نداشتن عوارض جانبی و اثرات سوء برخی داروها (از جمله اثرات سوء داروها کاهش انعطافپذیری مغز است).

2. داشتن اثرات درمانی پایدار .

3. بهبود بیماری در مواردیکه دارودرمانی تنها علائم را موقتا? از بین میبرد، مانند AD/HD، وسواسهای شدید، افسردهخویی و ... .

4. تنظیم کل فعالیتهای مغز.

در حقیقت داروها به عنوان یك ماده خارجی سعی در تنظیم فعالیتهای مغز دارند. بنابراین با قطع آنها، نظم ایجاد شده در مغز نیز از بین میرود و مغز مجدداً برای اینكه تنظیم خود را به دست آورد نیازمند داروست. این مسئله به عنوان اثر تنظیمی داروها شناخته میشود در حالیكه هدف نوروفیدبك آموزش خودتنظیمی به مغز است و سعی دارد به مغز یاد دهد كه چگونه خود را تنظیم كند.

در نتیجه پس از درمان با نوروفیدبك، مغز با مواجهه با مشكلات جدید و خارج شدن از نظم خود، نیازمند ماده دارویی خارجی نمیباشد چرا كه میتواند از طریق فرایند خودتنظیمی، نظم جدید خود را بدست آورد.«در واقع در دارودرمانی به مغز ماهی دادهایم، درحالیكه در نوروفیدبك ماهیگیری یاد دادهایم.»

رابطه بی سمپتوم های اوتیسم و اختلال شخصیت اسکیزوئید

بعضی روانشناسان بالینی اعتقاد دارند که بین سمپتوم های اوتیسم و اختلال شخصیت اسکیزوئید رابطه وجود دارد. برای مثال، بی تفاوتی هیجانی و تمایل به انزوا و عدم مراوده اجتماعی به سمپتوم های اوتیسم شبیه است.

معیارهای DSM-5 برای اختلال شخصیت اسکیزویید👇

🅰 فرد در همه ی جوانب زندگی از روابط اجتماعی گریزان است و در شرایط میان فردی، هیجان ها و احساسات بسیار محدودی نشان می دهد و این وضعیت قبل از اوایل بزرگسالی ( early Adulthood ) شروع شده و چهار مورد یا بیشتر موارد زیر را نشان می دهد

1⃣ به روابط میان فردی نزدیک نه تمایل دارد و نه از آنها لذت می برد

2⃣ تقریبا همیشه فعالیت های انفرادی را انتخاب می کند.

3⃣ به تجربه های سکشوال با یک فرد دیگر علاقه اندکی دارد

4⃣از فعالیت های انگشت شماری لذت می برد یا از هیچ فعالیتی لذت نمی برد.

5⃣ بجز اعضای درجه یک خانواده، دوستان نزدیک یا محرم راز ندارد

6⃣ نسبت به ستایش یا انتقاد دیگران بی تفاوت است

7⃣ از لحاظ عاطفی سرد است تحت تاثیر قرار نمی گیرد و بی اعتنایی هیجانی دارد

🅱 این وضعیت صرفا در طول اسکیزوفرنی، یکی از اختلالات دو قطبی ، یا اختلال افسردگی عمده به همراه خصوصیات پسیکوتیک، یا یک اختلال پسیکوتیک دیگر یا اختلال طیف اوتیسم روی نمی دهد و نمی توان آن را به آثار فیزیولوژیک یک عارضه پزشکی دیگر نسبت داد.

منبع: گنجي، مهدي.(١٣٩٣). آسيب شناسي رواني DSM-5. تهران: انتشارات ساوالان.

ادامه نوشته

اختلال احتکار

Compulsive hoarding

اختلال احتكار

چند سال قبل، گروهي از بيماران مورد توجه درمانگاههاي تخصصي قرار گرفتند كه چيزها را به شكل اجبارگون احتكار ميكردند، از ترس اين كه اگر چيزي مثل روزنامه باطله ي ده سال قبل را دور بريزند، يك روز به آن نياز پيدا ميكنند. سه خصوصيت اصلي اين مشكل عبارت است از: افراط در جمع كردن چيزها، به راحتي دل نكندن از چيزها و زندگي در ميان يك عالمه آت و آشغال در هم ريخته.

اين افراد جمع كردن چيزها را اصولا از نوجواني شروع ميكنند و غالبا از خريد كردن و جمع آوري اشيا و چيزها لذت ميبرند و حتي شنگول ميشوند.

خريد يا جمع آوري چيزها در واقع پاسخي به دمغ بودن يا احساس افسردگي است كه گاه نام ساختگي "خرده ريز درماني" را بر آن ميگذارند.

در درمان هاي جديد درمانگاه ما براي اختلال احتكار، مراجعان ياد ميگيرند ارزش ديگري براي اشيا قايل شوند و اضطراب خود درباره ي دور ريختن وسايل كم ارزش تر را كم كنند.

منبع: آسيب شناسي رواني DSM-5. ديويد اچ. بارلو.

مکانیزم توجه کردن

مکانیسم توجیه کردن

intellectualization

اشخاص مضطرب در مقابل وجدان خود و دیگران و برای خاموش ساختن تمایلات سرکوب شده و ناکامی ها و کمبودهای رنج آور خویش، یکی از مرسوم ترین شیوه های دفاعی یعنی "توجیه" را به کار می بندند و برای موجه جلوه دادن عملی که رخ داده، دلایلی ارائه می دهند تا خود را قانع سازند که هیچ گونه عمل بدی صورت نگرفته است و گاه پیش از انجام عمل نیز بهانه هایی می آورند و انجام آن را برای خود الزامی دانسته و خالی از عیب می دانند.بنابراین شخص برای توجیه اعمال ناشایست و ناهموار خود، به دنبال دلایلی می گردد تا از احساس اضطراب، عذاب وجدان و ناراحتی خود بکاهد.

📚فروید

(مکانیسم های دفاع روانی)

موارد مهم در زمینه بیش فعالی

موارد مهم در زمینه بیش فعالی

بیش فعالی می تواند عوامل مهمی داشته باشد و راههای درمانی زیادی دارد برخی علائم و نشانه های مخصوص به خود دارد که والدین باید بتوانند آن را به موقع تشخیص دهند و برای درمان آن اقدام کنند که در این مطلب به این موضوع بیشتر می پردازیم.

مدام در حال شیطنت است و یک‌جا بند نمی‌شود، رفتارهای او و لجبازی‌هایش دیوانه‌تان می‌کند، در ‌مهمانی هم‌ از دست لجبازی‌ها و خرابکاری‌هایش آرام و قرار ندارید و مدام حرص می‌خورید، یکی می‌گوید باید بیشتر تنبیهش کنید و دیگری می‌‌گوید بزرگ می‌شود، خوب می‌شود و بعضی‌ها هم مهر بیش‌فعالی به او می‌زنند. اما واقعیت این است که همیشه مشکلات رفتاری بچه‌ها با گذر زمان از بین نمی‌رود و تنبیه هم نمی‌تواند باری از دوش شما بردارد.

گرچه بچه‌هایی که مثل زلزله ویرانی به بار می‌آورند، همیشه بیش‌فعال نیستند اما اگر متخصصان با بررسی فرزندتان چنین تشخیصی را مطرح کنند باید بدون تلف کردن وقت برای درمانش اقدام کنید تا اختلالات روانشناختی دیگر در آینده گریبان فرزندتان را نگیرد. اگر شما هم با این مشکلات روبه‌رو هستید با ما همراه شوید تا همه آنچه باید در مورد بیش‌فعالی بدانید از زبان دکتر شهره شکرزاده، دکترای تخصصی روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات بخوانید.

زلزله خانه شما بیش‌فعال است؟

اصطلاح «بیش‌فعالی» که امروزه توسط بسیاری از والدین به کودکان برچسب می‌خورد و هر مادر با کمی شیطنت کودکش شاید برای رهایی خود از بار مسوولیت تربیت فرزند، عبارت «بیش‌فعال» را به زبان می‌آورد، اختلالی است که تشخیص آن بسیار دقیق و حساس است. تنها با مشاهده شیطنت و حرف گوش نکردن کودکان نمی‌توان به تشخیص اختلال بیش‌فعالی مبادرت ورزید. واقعیت این است که اختلال بیش‌فعالی به‌سادگی‌ قابل تشخیص نیست و برای اطمینان از ابتلا به آن نیاز به تشخیص روانشناس و انجام آزمون‌های روانشناختی است.

هر بچه لجباز و پرخاشگری به اختلال بیش‌فعالی مبتلا نیست؛ اختلال بیش‌فعالی یا ADHD مخفف عبارت Attention Deficit Hyperactivity Disorder به معنی «بیش‌فعالی توجه توام با نقص توجه» است و باید پس از تشخیص دقیق اختلال و تعیین نوع آن توسط روانشناسان به درمان این اختلال پرداخت.

مردم‌آزاری می‌کند؟

نه، فرزند بیش‌فعال شما مردم‌آزار نیست و قصد آزار و اذیت شما را هم ندارد. کارهای او دست خودش نیست؛ بد ذاتی هم ندارد، چه بسا او نیز از ناراحت کردن شما در عذاب و ناراحتی است. این اختلال به علت شباهت‌های زیاد با بعضی از نشانه‌های اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای با این بیماری، اشتباه گرفته می‌شود اما فرق عمده این کودکان با کودکان بیش‌فعال در قصد و غرض‌شان است. کودکان مبتلا به اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای، نمی‌خواهند توجه کنند، لجباز و یک‌دنده هستند و به اصطلاح، باجگیرند، فحش می‌دهند و دست بزن دارند.

متاسفانه آمار تشخیص نادرست کودکان ADHD بسیار بالاست. از سویی دیگر از هر 10 کودک ارجاعی برای بیش‌فعالی، هشت مورد مبتلا به اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای هستند که این اختلال نیز چنانچه درمان نشود در نوجوانی به اختلال سلوک و در بزرگسالی به اختلال شخصیت ناسازگاری اجتماعی تبدیل خواهد شد و جامعه را با مشکل روبه رو می‌کند.

به کی مراجعه کنم‌؟

اگر فرزندتان با مشکلاتی روبه‌رو است به متخصص مربوطه مراجعه کنید؛ نه هر کارشناسی. اغلب افراد بدون اینکه نزد روانشناس بروند، یک‌راست سراغ روانپزشک می‌روند. روانپزشک هم با تصور اینکه بیمار دوره‌های درمانی توسط روانشناس را بدون موفقیت گذرانده است، دارو تجویز می‌کند. پس اگر فرزندتان مشکوک به ADHD است باید سراغ روانشناس بروید.

روانشناسان با گرفتن آزمون‌های تشخیصی، مصاحبه تشخیصی با والدین و. . . به تشخیص و سپس شناسایی اختلال مذکور می‌پردازند که ممکن است فرآیند تشخیص چند روز، یک هفته یا حتی چند هفته به طول بیانجامد. از این‌رو تنها با ویزیت چند دقیقه‌ای نمی‌توان به تشخیص اختلال ADHD پرداخت.

بزرگ شود، چه به سرش می‌آید؟

همیشه مراجعان خوش‌شانس نیستند و به‌موقع به روانشناس مراجعه نمی‌کنند تا درمان در آنها صورت بگیرد. گاهی این اختلال با کودک بزرگ می‌شود و در او باقی می‌ماند. اگر همسر یا همکار شما هم یک‌جا بند نمی‌شود و مدام کارش را عوض می‌کند، مرتب تغییر رشته می‌دهد و. . . چه بسا که بیش‌فعال باشد. افراد بیش‌فعال بزرگسال، مدام رشته تحصیلی و زندگی‌شان را تغییر می‌دهند و ثبات ندارند؛ البته این بیماران هم درمان می‌شوند اما سخت‌تر. به این افراد توصیه می‌شود تا می‌توانند شطرنج‌بازی کنند تا میزان توجه‌شان بالا رود.

رفتارهایش را زیر ذره‌بین بگذارید

تمرکز

آقاي دكتر سعيد شاه بيگي نورولوژيست، در كانالشون در مورد عدم تمركز مطلبي گذاشتند كه شايد خوندنش خالي از لطف نباشد.

چرا دیگه نمی‌تونیم تمرکز کنیم ؟

مدتی می‌شد به این نتیجه رسیده بودم که تمرکزم روی کارها اونطوری که باید نیست.

نه می‌تونستم مثل سال‌ها قبل كتاب بخونم،

نه می‌تونستم مثل همیشه بخشی از زمان روزانه‌م رو به نوشتن اختصاص بدم و نه حتی ساده‌ترین کارهایی که انجامشون زمان خاصی نمی‌برد رو به راحتی انجام بدم.

البته این به این معنی نیست که هیچ کاری نمی‌کردم؛

می‌کردم اما نه با راندمان مناسب.

این مسئله هفته به هفته و ماه به ماه بدتر شد تا جایی که به مرز کلافگی رسیدم.

قبل از اینکه سراغ دلیلش برم می‌خوام یک موضوع عمومی‌تر رو باهم بررسی کنیم.

خیلی از ما طی سال‌های گذشته با عمیق‌تر شدن نفوذ تکنولوژی به زندگیمون، کمابیش این مسئله رو حس کردیم که گجت‌های متنوع بخش زیادی از حواس ما رو به خودشون معطوف کردن.

خودم رو مثال می‌زنم.

وقتی کتاب می‌خوندم، پاراگراف اول تموم نشده ناخوداگاه به این فکر می‌کردم که اتفاقی داره توی گوشیم می‌افته.

برش می‌داشتم، توییترم رو چک می‌کردم، احتمالا یکی دو تا توییت رو فیو می‌کردم، یه سر به ایمیل‌هام می‌زدم، عکس‌های جدید اینستاگرامم رو می‌دیدم و دوباره برمی‌گشتم به کتاب.

و این چرخه مدام ادامه پیدا می‌کرد؛

پاراگراف سوم، خط چهارم، گوشی، صفحه دوم، گوشی، صفحه سوم، گوشی… اوه، فلان شرکت سرویس جدیدی رو معرفی کرده، باید خبرش رو بخونم! دوباره کتاب.

این بار نوتیفیکشن گوشی از فیسبوک.

ای بابا.

یکی که تا دیروز با اون یکی دوست بود الآن علیه‌ش یه متن توی فیسبوک نوشته.

عجب آدمایی‌ان…

و این داستان ادامه دارد…

این موضوع تبدیل به یک الگوی ثابت در زندگی خیلی از ماها شده؛

وقتی با دوستانمون سر یک میز نشستیم، وقتی با خانواده توی خونه هستیم، وقتی داریم تلویزیون می‌بینیم و خیلی موقعیت‌های دیگه. حس درونی ما برای چک کردن توییتر، فیسبوک،اینستاگرام و خیلی چیزهای دیگه، حواس ما رو از کاری که در حال انجام اون هستیم پرت می‌کنن.

موضوع برای من زمانی بدتر شد که یک ساعت اندرویدی هم گرفتم.

تا یک ماه اول خیلی خوشحال بودم و فکر می‌کردم چقدر همه چیز بهتره شده اما کم کم وقتی وسط کار، با ریپلای توییتر یک نفر ساعتم روی دستم ویبره می‌رفت فهمیدم که اوضاع اصلا خوب نیست.

اعتیادی که دلایل علمی داره!

خبر خوب اینه که همه‌ش تقصیر شما نیست. چند وقت پیش تحقیقی در این رابطه انجام شده که نتایج جالبی داره:

اطلاعات تازه‌ای که هر بار با چک کردن گوشی‌تون دریافت می‌کنید باعث تولید دوپامین می‌شه؛

عصبی که در نهایت باعث می‌شه حس خوبی بهتون دست بده.

وعده همین اطلاعات جدید مغز رو وادار می‌کنه تا دنبال ساخت دوپامین بیشتری بره.

پس هر توییت تازه‌ای که می‌خونید، هر پست فیسبوکی که می‌بینید یا هر ایمیلی که دریافت می‌کنید باعث ایجاد دوپامین می‌شه.

نتیجه این روال اینه که حافظه مغز متقاعد می‌شه چک کردن این‌ها دوپامین بیشتری تولید می‌کنه و همین مسئله باعث ایجاد چرخه تکراره.

نکته مهم‌تر اینه که این چرخه تبدیل به یک عادت ناخوداگاه می‌شه.

روی کار مهمی كه دارید زمان میگذارید،

مغز دستور می‌ده،

ایمیل چک می‌کنید،

دوپامین آزاد می‌شه.

استراحت می‌کنید،

مغز دستور می‌ده،

توییتر رو باز می‌کنید،

دوپامین آزاد می‌شه…

حالا می‌دونیم مشکل چیه

با این تفاسیر حالا فهمیدیم مشکلی که وجود داره چیه و به لطف گوگل، دلایل علمی مسئله رو هم می‌دونیم.

ما به نوعی دوپامین دیجیتال اعتیاد پیدا کردیم و نتیجه‌ اش باعث حواس پرتی شده و اینکه خیلی اوقات نمی‌تونیم درست تمرکز کنیم.

راهکارهای من

من از چند ماه پیش یک سری تغییرات رو در برنامه هاي روتین روزانه‌م ایجاد کردم که انجام بعضی از اون‌ها راحت بود و بعضی‌هاشونم نه.

وسط انجام کار، خبری از چک کردن ایمیل، توییتر، فیسبوک یا خوندن خبر و مطلب نیست.

(احتمالا خیلی‌هاتون با Pomodoro آشنا هستین. برای کنترل این مسئله کمک می‌کنه.)

خاموش کردن نوتیفیکیشن‌های ساعت و گوشی در طول روز کاری

چک نکردن گوشی قبل از خواب و بعد از بیدار شدن.

(روزهای اول سخته اما بعدش راحت‌تر می‌شه.)

برخلاف تصور، مدت زیادی زمان نمی‌بره که مغز به این تغییرات عادت کنه.

من حتی زمان بیدار شدنم رو یک ساعت به عقب کشیدم و صبح‌ها از ۶ بیدار می‌شم تا اگر بخوام چیزی بنویسم، زمان آزاد بیشتری داشته باشم.

و باور کنید اینطوری خیلی احساس بهتری از زندگی پیدا می‌کنید.

تست ۲

اصطلاح سایکوپات یا سوسیوپات معمولاً برای توصیف کدام اختلال شخصیت به کار می رود؟

الف) اجتنابی

ب) خودشیفته

ج) اسکیزوتایپال

د) ضد اجتماعی

منبع: گنجي، مهدي. (١٣٩٣). آسيب شناسي رواني DSM-5. تهران: انتشارات ساوالان.

ادامه نوشته

تفاوت دیدگاه فروید و ویکتور فرانکل درباره معنی زندگی

تفاوت دیدگاه فروید و ویکتور فرانکل درباره معنی زندگی

فروید در جایی گفته است: «لحظه‌ای که انسان در مورد معنای زندگی سؤال می‌کند، بیمار است… با پرسیدن این سؤال، فرد به وجود انباری از لیبیدوی ارضانشده اعتراف می‌کند که باید اتفاق دیگری در آن افتاده باشد، نوعی تخمیر که اندوه و افسردگی پدید آورده است.»

یونگ نوشته است: «فقدان معنا در زندگی نقش سرنوشت‌سازی در علت‌شناسی روان‌نژندی دارد. روان‌نژندی را باید رنج یک روح انسانی دانست که معنای خویش را درنیافته است… نزدیک به یک‌سوم بیماران من از هیچ روان‌نژندیی که از لحاظ بالینی قابل وصف باشد، در رنج نیستند، بلکه از بی‌معنایی و بی‌هدفی زندگی‌شان در رنجند.»

فرانکل فقدان معنا را مهمترین فشار روانی اگزیستانسیال دانسته است. او برای سندرم پوچی دو مرحله قائل شده: خلأ اگزیستانسیال و روان‌نژندی اگزیستانسیال. خلأ اگزیستانسیال عبارت است از احساس بی‌حوصلگی، بی‌علاقگی و بی‌محتوایی. فرد تلخ و منفی‌باف می‌شود، جهت‌گیری مشخصی در زندگی ندارد و مقصود بیشتر فعالیتهای زندگی را زیر سؤال می‌برد. اگر بیمار علاوه بر احساس آشکارای پوچی، دچار علائم بالینی روان‌نژندی نیز بشود، فرانکل وضعیت او را روان‌نژندی اگزیستانسیال می‌نامد. به‌ زعم فرانکل، این روان‌نژندی می‌تواند ظاهر هر نوع روان‌نژندی بالینی (ازجمله الکلیسم، افسردگی، وسواسی‌گری، بزهکاری، توجه بیش‌ازحد به روابط جنسی، حادثه‌جویی‌های خطرناک) را به‌خود بگیرد.

تست ۱

کدام اختلال در کودکی، یکی از پیش بینی کننده های اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بزرگسالی است؟

الف) سلوک

ب) اضطراب جدایی

ج) بیش فعالی

د) کمبود توجه

منبع: گنجي، مهدي. (١٣٩٣). آسيب شناسي رواني DSM-5. تهران: انتشارات ساوالان.

ادامه نوشته

اختلال سلوک

اختلال سلوک(conduct disorder)

اختلال سلوک ، عبارت است از رفتاری که حقوق اساسی دیگران و هنجارهای اجتماعی متناسب با سن را نقض می‌کند، پرخاشگری ، ویرانی و تخریب اموال ، سرقت و تقلب ، دروغگویی و... در میان کودکان مبتلا به اختلال سلوک مشاهده می‌شود. این اختلال در میان پسران ، رایج‌تر است و در سطح جهانی دیده می‌شود. این مشکل اختصاص به موقعیت ندارد. بلکه مشکلات سلوک در مدرسه ، در خانه ، در جامعه و با همسالان مشاهده می‌شود.

ویژگی لازم برای تشخیص اختلال سلوک، الگوی مداوم و مکرر رفتارهایی است که طی آن کودک یا نوجوان، حقوق دیگران یا قوانین یا هنجارهای اجتماعی مهم مناسب سن کودک را زیر پا میگذارند. این رفتارها در دو گروه اصلی جای میگیرند:

۱- سلوک پرخاشگرانه که در نتیجه آن، فرد صدمه فیزیکی در مردم یا حیوانات ایجاد میکند (یا به آن تهدید میکند).

۲- سلوک غیر پرخاشگرانه که موجب وارد آوردن آسیب به اموال دیگران، تقلب یا سرقت و تخلفات جدی و مکرر از قانون میشود.

علائم و نشانه های اختلال سلوک چه هستند؟

رفتارهای مشخصه اختلال سلوک عبارتند از:

• رفتار پرخاشگرانه که باعث و یا تهدیدی برای آسیب رسیدن به مردم یا حیوانات وجود داشته باشد. مانند قلدری و یا ارعاب دیگران،

• اغلب شروع کننده دعوا های فیزیکی هستند.

• رفتار غیر تهاجمی که باعث از دست دادن اموال و یا تخریب عمدی اموال دیگران شود.

• حیوان ازاری

• سرقت، ، یا دروغ گفتن و فریب دیگران.

• تخلف از قواعد به طور جدی، مانند ماندن بیرون از خانه تا دیرهنگام با وجود ممانعت والدین، فرار از خانه یا از اموزشگاه و مدرسه